De huidige bouwloods dateert uit 1985 en voldoet als gebouw niet meer aan moderne museale eisen. Als museum is het gebouw weinig toegankelijk en straalt een ‘onstadse’ sfeer uit. Het is onvoldoende zichtbaar en daarbij kan het de functie als bouwloods, als ondersteunend bouwwerk niet meer vervullen. Zorgvuldig onderzoek naar de bestaande bouw, met de duurzaamheidsambitie van het bestuur in het achterhoofd, leert dat de bestaande maatvoering voldoende flexibiliteit en indelingsmogelijkheden biedt voor grote hoeveelheden bezoekers. Alhoewel er in de eerste planvorming gekozen voor het slopen van de bestaande bouwloods is het ontwerpteam van mening dat hergebruik van de bestaande bouwloods de basis kan vormen voor een transparant gebouw dat past in de bestaande stedelijke structuur. Daarbij is het uitgangspunt om aan te sluiten bij de gevels van de Torenstraat en de Hinthamerstraat, gebruik makend van het bestaande kavel. Juist de kelder onder het huidige pand kan optimaal in de bouwplannen geïntegreerd en toont de verscholen schatten van de Sint Jan in het publiek domein. Een sneak-preview welke uitnodigt een bezoekje te brengen en meer te leren van de functie van de bouwloods.

In 2010 is de huidige restauratie van de noordzijde van de kathedraal voltooid. De stad heeft de noordfaçade en het daarvoor gelegen terrein teruggekregen. Daarbij ontstond een nieuwe publieke ruimte, die in de bouwplannen als een groene ruimte wordt opgevat. Om die herwonnen openheid te versterken in verhouding tot de kathedraal en tot de bestaande stedelijke omgeving, is een helder bouwvolume van enige omvang noodzakelijk waarbij niet de strijd moet worden aangegaan met de Sint Jan. Een duidelijke, terughoudende architectuur met herkenbare gelaagde opbouw zoals historisch verantwoord.